تولید ۶۰۰ متر پارچه سنتی قارت با قدمت ۲۰۰ ساله در روستای گریمنج
تاریخ انتشار: ۳ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۱۵۵۰۷
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز خراسان جنوبی، رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری قاین در گفتگو با خبرنگار صدا وسیمای استان با اشاره به اینکه قارت بافی روستای گَریمُنج، هنری ۲۰۰ ساله و منحصربه‌فرد در استان گفت: هر متر پارچه قارت حدود ۲۰۰ هزار تومان است.
حمید عباس زاده افزود: ارزش ۶۰۰ متر پارچه بیش از ۱۰۰ میلیون تومان است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی با اشاره به اینکه قارت واژه‌ای ترکی به معنای زمخت و خشن و زبر است افزود: در گریمنج به بافته‌ای پشمی که بر روی دار‌های زمینی با استفاده از پشم نژاد نوعی گوسفند معروف به بوری تهیه شده اطلاق می‌شود که به‌عنوان پالتو یا بالاپوشی به همین نام کاربرد دارد.
رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری قاین گفت: در پارچه‌ی قارت، ترکیبی از رنگ‌های کرم روشن تا قهوه‌ای تیره و بور دیده می‌شود.
این هنر بیشتر در ماه‌های فروردین تا مهر که هوا مساعدتر است صورت می‌گیرد و بانوان روستا اجراکنندگان و حاملان این هنر زیبا هستند.
عباس زاده افزود: تمامی مراحل تولید آن در روستای گریمنج به شیوه‌ی کاملاً سنتی انجام می‌شود و قدمت این پارچه در روستای گریمنج و روستا‌های اطراف حداقل به اواخر زندیه و اوایل قاجار یعنی حدود ۲۰۰ سال می‌رسد.
وی گفت: مقاومت بالا در مقابل نفوذ آب و محافظت از بدن در برابر سرما و رطوبت در فصل‌های سرد سال و جلوگیری از گرما به بدن در فصول گرم باعث شده که اهالی منطقه به استفاده از این پارچه در تهیه لباس روی‌آورند و به‌عنوان تن‌پوش بومی در زندگی روزمره مورداستفاده قرار دهند.
انجام فرآوری نهایی بر روی پارچه تهیه‌شده شامل آهار دادن و ممزوج کردن یا خواباندن پارچه در مخلوط آرد جو و آب و درنهایت مالیدن با صابون‌های مخصوص و شستشو با آب ولرم برای پرزگیری، نرمی و مشخص شدن آب رفت پارچه برای تهیه لباس، از مهارت‌های تجربی در این هنر زیبای بومی در شهرستان قاینات است.
این مهارت با شماره ۲۴۸۸ در فهرست میراث معنوی کشور ناملموس به ثبت رسیده است.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۱۵۵۰۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
لشکرگاه افراسیاب در کدام نقطه تهران بود؟
همشهری آنلاین – حسن حسن‌زاده: روزگاری دولاب نه محله‌ای در شرق تهران، بلکه بزرگ‌ترین آبادی اطراف تهران به شمار می‌رفت. گستره‌ای وسیع که با چهار محله دولاب بالا، دولاب پایین، میان و عسگری شناخته می‌شد و پر بود از اراضی کشاورزی و باغ‌های سرسبز.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
سید تقی هاشمی دولابی، یکی از اهالی قدیمی دولاب، در باره حدود دولاب کهن می‌گوید: «اگر آبادی بزرگ دولاب را با تقسیمات شهری امروزی قیاس کنیم، دولاب تاریخی تمام منطقه ۱۴، بخش‌هایی از مناطق ۱۳ و ۱۵ را دربرمی‌گیرد. اما تا دوران صفویه آبادی بزرگ دولاب روستایی وسیع از توابع ری بود و در همسایگی تهران قرار داشت و از جنوب به ری و از شرق هم به کوه‌های دوشان تپه که کشاورزان قدیمی دولاب به آن کوه‌سپاه می‌گفتند می‌رسید.»
دولاب علاوه بر این که آبادی بزرگی بود در بیخ گوش تهران قدیم، قدمت بسیار داشت تا جایی که به گواه منابع مکتوب این آبادی از تهران نیز قدیمی‌تر است. علیرضا زمانی، تهران‌پژوه، در این‌باره می‌گوید: «رد پای نام دولاب در بسیاری از وقایع تاریخی و منابع مکتوب دیده می‌شود؛ از لشکرگاه افراسیاب در اساطیر باستانی ایران تا حمله محمود غزنوی به ری. با این بیان قدمت زندگی در دولاب از تهران هم بیشتر است و می‌توان گفت که قدمت این آبادی به بیش از هزار سال می‌رسد. گواه این مدعا دانشمندی به نام ابوالبشر دولابی است که هزار و ۲۰۰ سال پیش در دولاب که روستایی در مجاورت ری بود زندگی می‌کرد.»
نام دولاب اگرچه با تاریخ تهران و ری گره خورده، اما در نقاط مختلف کشور نیز نامی آشناست؛ چرا که در شهرهای مختلف ایران از اصفهان تا قشم و کامیاران هم محله‌هایی به همین نام وجود دارد. برای رمزگشایی از این ماجرا باید سراغ ریشه نام دولاب و وجه تسمیه آن برویم. هاشمی در این‌باره می‌گوید: «واژه دولاب از دو واژه «دلو» و «آب» ساخته شده. دلو یعنی سطل بزرگی که در گذشته با چرم دوخته می‌شد و با آن از چاه آب یا خاک می‌کشیدند و دولاب هم به جایی می‌گفتند که با دلو از چاه آن آب بکشند.» زمانی دراین‌باره می‌گوید: «دلوآب یا دولاب به تکنولوژی پیشرفته‌ای در تمدن آبی ایران گفته می‌شد که در دوران هخامنشی به کار می‌رفت و از آن به تکنولوژی پرشین ویل هم یاد شده است. از آنجایی که آبادی دولاب زمین‌های کشاورزی بسیار داشت که برای آبیاری آن لازم بود با چرخی که بالای چاه قرار می‌گرفت از دل چاه آن آب بکشند، این نام روی این آبادی ماند و آبادی‌های بسیاری در نقاط مختلف کشور هم با همین اسم شناخته می‌شود.»
کد خبر 850276 برچسب‌ها تاریخ - باستان شناسی محله هویت شهری همشهری محله تاریخ عمومی ایران
رضا زرندی رییس کل دادگستری استان خراسان رضوی شد